ڕۆژی جیهانی وەرگێڕان یادمان دەخاتەوە، کە وشەکان چۆن سنوورەکان تێدەپەڕێنن.

ئەم هەفتەیە، ئۆفیسی سلێمانی شاری داهێنەری یونسکۆ بە هاوبەشی ١٣ شاری دیکەی تۆڕی شارە داهێنەرە ئەدەبیەکانی یونسکۆ، هەموو ڕۆژێک هۆنراوەی دوو شاری بەشدار بڵاودەکاتەوە بە سێ شێواز:

زمانی ڕەسەنی هۆنراوەکە، زمانی ئینگلیزی و زمانی شیرینی کوردی.

بەم کارە هاوبەشانەمان، نەک تەنها بۆ ئەدەب، بەڵکو بۆ ئەو پردانەش کە وەرگێڕان لە نێو کۆمەڵگا و کلتورەکاندا دروستیان دەکات، ئەم یادە بەرز ڕادەگرین.

ئەم هۆنراوەیە لەلایەن دەیڤد ئێگڵتۆن لە شاری ئەدەبیی دونەدن نوسراوە

Flourishing at dawn

rank upon rank in swathes, 

they amass cadenzas, 

glow like kisses, 

embroider mists 

with blushes.

Their petals, 

unfurling

from banked earth, 

dazzle the rain.

Flamboyant carousels, 

cosmetics in drizzle, 

let them tingle and flash.

Let them float and sizzle.

Let them shiver and chime, 

beneath grey sky.

Day-heralds in turbans, 

let them sing as we race by.

وەرگێڕانی کوردی؛

گوڵە تولیپەکان شیعری دەیڤد ئێگڵتۆن لە شاری ئەدەبیی دونەدن دەمەوبەیان گەشاوە لە پانتاییەکاندا چین لەسەر چین،  ئەوان دوائاوازەکان جەم دەکەن،   وەک ماچ دەدرەوشێنەوە،   بە سوورهەڵگەڕان تەم دەڕازێننەوە. پەڕەی گوڵانیان،   دەکرێنەوە لە کانگای زەویەوە،  باران سەرسام دەکەن. چەرخوفەلەکە ڕەنگینەکان،   ئارایشتی بەر باران،   با پرشنگ بدەنەوە و ببریسکێنەوە. با سەر مەوج نکەون و بکەونە سرتەسرت. با جەزبە بیانگرێت و بکەونە شنەشن،   لە ژێر ئاسمانی خۆڵەمێشیدا. بادەکانی سەبا بە مێزەریانەوە، با گۆرانی بڵێن وەختێ بەلایاندا خێرا گوزەردەکەین.