ڕۆژی جیهانی وەرگێڕان یادمان دەخاتەوە، کە وشەکان چۆن سنوورەکان تێدەپەڕێنن.

ئەم هەفتەیە، ئۆفیسی سلێمانی شاری داهێنەری یونسکۆ بە هاوبەشی ١٣ شاری دیکەی تۆڕی شارە داهێنەرە ئەدەبیەکانی یونسکۆ، هەموو ڕۆژێک هۆنراوەی دوو شاری بەشدار بڵاودەکاتەوە بە سێ شێواز:

زمانی ڕەسەنی هۆنراوەکە، زمانی ئینگلیزی و زمانی شیرینی کوردی.

بەم کارە هاوبەشانەمان، نەک تەنها بۆ ئەدەب، بەڵکو بۆ ئەو پردانەش کە وەرگێڕان لە نێو کۆمەڵگا و کلتورەکاندا دروستیان دەکات، ئەم یادە بەرز ڕادەگرین.

هۆنراوەی ویستاوا سیمبۆرسکا لە شاری ئەدەبیی کراکۆو

Wistawa Szymborska „Radosc pisania”

Dokad biegnie ta napisana sarna przez napisany las?

Czy z napisanej wody pic, która jej pyszczek odbije jak kalka?

Dlaczego teb podnosi, czy cos styszy?

Na pozyczonych z prawdy czterech

nózkach sparta

spod moich palców uchem strzyze.

Cisza – ten wyraz tez szelesci po papierze i rozgarnia spowodowane stowem “las” gatezie.

Nad biara kartka czaja sie do skoku litery, które moga utozyé sie zle,

zdania osaczajace,

przed którymi nie bedzie ratunku.

Jest w kropli atramentu spory zapas mysliwych z przymruzonym okiem,

gotowych zbiec po stromym piórze w

otoczy sarne, ztozyé sie do strzatu.

Zapominaja, ze tu nie jest zycie.

Inne, czarno na biatym, panuja tu prawa.

Okamgnienie trwa bedzie tak dtugo,

jak zechce,

pozwoli sie podzielié na mate wiecznosci

petne strzymanych w locie kul.

Na zawsze, jesli kaze, nic sie tu nie stanie.

Bez mojej woli nawet lisc nie spadnie ani ¿dibto sie nie ugnie pod kropka kopytka.

Jest wiec taki swiat, nad którym los sprawuje niezalezny?

Czas, który wiaze tancuchami znaków?

Isthienie na mój rozkaz nieustanne?

Radosc pisania.

Moznosé utrwalania.

Zemsta reki smiertelnej.

وەرگێڕانی ئینگلیزی:

وەرگێڕانی لەلایەن کارین کۆڤاسیک

Why does this written doe bound through these written woods?

For a drink of written water from a spring

whose surface will xerox her soft muzzle?

Why does she lift her head; does she hear something?

Perched on four slim legs borrowed from the truth,

She pricks up her ears beneath my fingertips.

Silence-this word also rustles across the page

and parts the boughs

that have sprouted from the word

“woods.”

Lying in wait, set to pounce on the blank page,

are letters up to no good,

clutches of clauses so subordinate they’ll never let her get away.

Each drop of ink contains a fair supply of hunters, equipped with squinting eyes behind their sights,

prepared to swarm the sloping pen at any moment,

surround the doe, and slowly aim their guns.

They forget that what’s here isn’t life.

Other laws, black on white, obtain.

The twinkling of an eye win take as long as I say,

and will, if I wish, divide into tiny eternities,

full of bullets stopped in mid-flight.

Not a thing will ever happen unless I say so.

Without my blessing, not a leaf will fall, not a blade of grass wig bend beneath that little hoof’s full stop.

Is there then a world where I rule absolutely on fate?

A time I bind with chains of signs?

An existence become endless at my bidding?

The joy of writing.

The power of preserving.

Revenge of a mortal hand.

وەرگێڕانی کوردی:

نەشئەی نووسین شیعری (ویستاوا سیمبۆرسکا)   بۆچی ئەم ئاسکە نووسراوە بەنێو ئەم دارستانە نووسراوانەدا قەڵەمباز دەدات؟ بۆ قومێک ئاوی نووسراو لە  کانیاوێکەوە کە ڕووکاری وێنەی  سەرلووتی نەرمی ئەو دەداتەوە؟ بۆچی سەری بەرزدەکاتەوە؛ ئایا شتێک دەبیستێت؟   جێگیر بەسەر چوار پێی باریکەوە، کە لە (ڕاستی) خوازراون، گوێچکەکانی لەژێر سەری پەنجەکانمەوە هەڵدەبڕێت.   بێدەنگیی— ئەم وشەیە لە تەواوی پەڕەکەدا چرپەی دێت و ئەو لقانە جیادەکاتەوە کە لە وشەی (دارستانەکان)ەوە پەلوپۆیان کردووە. ڕاکشاو لە چاوەڕوانیدا، و ئامادە بۆ هەڵکوتانەسەر لاپەڕە سپییەکە، ئەمانە وشەگەلێکن کە دەربەستی هیچ  چاکەیەک نیین، چنگی ئەو پاڕستانەن کە هێندە پاشکۆن هەرگیز ڕێی پێ نادەن دەرباز ببێت. هەر دڵۆپێک مەرەکەب بڕێکی باش دابینی ڕاوچیانی تێدایە، بە چاوی نیشانەشکێنیی پشت بیناییانەوە، ئامادەباش بۆ تەقاندنی پێنووسە لارەکە لەهەر چرکەساتێکدا، بەدەور ئاسکەکەدا، و بە ئەسپایی ڕووی چەکەکانیانی تێ دەکەن.   لەیادیان دەچێت کە ئەوەی لێرەیە ژیان نییە. یاسای تر، ڕەش لەسەر سپی، بەرپایە. چاو تروکانێک هێندەی پێ دەچێت کە من قسە دەکەم، و ئەگەر بشمەوێت دابەشدەبێت بۆ وردە نەمرییەکان، پڕ لەو گوللانەی لە ناوەڕاستی فڕییندا وەستاون.   هەرگیز شتێک ڕوونادات ئەگەر من نەیڵێم.   بەبێ پیرۆزکردنی من، گەڵایەکیش بەرنابێتەوە، لێوارە گیایەکیش ناچەمێتەوە لەژێر خاڵی کۆتاوەستانی ئەو پاژنە و سمە بچکۆلەیەدا. ئیدی ئاخۆ جیهانێک لەئارادایە کە من تەواو بەپێی چارەنووس  تێیدا حوکم بکەم؟ کاتێک بێت کە من بە زنجیری نیشانەکان بیبەستمەوە؟ بوونێک بێت کە لەسەر داوای من بووبێتە ناکۆتا؟ نەشئەی نووسین. هێزی هێشتنەوە. تۆڵەی دەستێکی مردوو.