ڕۆژی جیهانی وەرگێڕان یادمان دەخاتەوە، کە وشەکان چۆن سنوورەکان تێدەپەڕێنن.

ئەم هەفتەیە، ئۆفیسی سلێمانی شاری داهێنەری یونسکۆ بە هاوبەشی ١٣ شاری دیکەی تۆڕی شارە داهێنەرە ئەدەبیەکانی یونسکۆ، هەموو ڕۆژێک هۆنراوەی دوو شاری بەشدار بڵاودەکاتەوە بە سێ شێواز:

زمانی ڕەسەنی هۆنراوەکە، زمانی ئینگلیزی و زمانی شیرینی کوردی.

بەم کارە هاوبەشانەمان، نەک تەنها بۆ ئەدەب، بەڵکو بۆ ئەو پردانەش کە وەرگێڕان لە نێو کۆمەڵگا و کلتورەکاندا دروستیان دەکات، ئەم یادە بەرز ڕادەگرین.

شیعری میشێل پلوو لە شاری ئەدەبیی کیبێک

au-dessus des montagnes la lune ressemble aux enfants perdus

j’aimerais habiter tes maisons où les fenêtres

sont de beaux nids de lumière

tu as imaginé de vastes goélands que le ciel se prépare à quitter pour le miroir des braises légères

fraîche clarté de laine et de paille tu traverses le feuillage d’une signature oubliée au bas de la page

وەرگێڕانی ئینگلیزی:

وەرگێڕانی لەلایەن هاوارد سکۆت

over the mountains the moon

 looks like lost children

I would love to live in your houses 

where the windows 

are lovely nests of light

you have imagined huge seagulls

 that the sky is preparing to leave 

for the mirror of light embers

fresh clarity of wool and straw 

you cross the foliage of a signature forgotten at the foot of the page

وەرگێڕانی کوردی؛

شیعری میشێل پلوو لە شاری ئەدەبیی کیبێک – کەنەدا مانگ  لە سەر شاخەکانەوە لە منداڵە ونبووەکان دەچێت. حەزم دەکرد لە ماڵەکانی ئێوەدا بژیم کە پەنجەرەکانی  هێلانەی قەشەنگی ڕوناکیین.   تۆ خەیاڵی ئەو نەورەسە گەورانەت کردووە کە ئاسمان خۆی دەسازێنێت بۆ ئەوەی بەجێیان بهێڵێت بۆ ئاوێنەی پشکۆکانی ڕووناکیی.   پەموو و پووش تازە ڕوون دەبنەوە تۆ بە گەڵاکانی واژۆ (شوێن پەنجە)یەکدا تێدەپەڕیت   کە لە دامێنی لاپەڕەکەدا لەبیرکراوە.